Zespół cieśni
Zespół cieśni nadgarstka
Zespół cieśni nadgarstka to coraz częściej diagnozowana dolegliwość, obniżająca jakość życia, z powodu bólu i ograniczenia ruchomości tego stawu. Pomimo iż dotychczas diagnozowana głównie u osób po 50. roku życia, to zmiany stylu pracy i sposobu spędzania wolnego czasu powodują, że dotyka ono coraz młodszych ludzi.
Objawy zespołu cieśni nadgarstka
Jeśli zauważasz dziwny dyskomfort w okolicy trzech pierwszych palców u ręki (kciuka, wskazującego i środkowego) to bardzo prawdopodobne, że możesz mieć do czynienia z cieśnią nadgarstka. Do typowych symptomów wskazujących na właśnie tę dolegliwość należą również:
- mrowienie,
- drętwienie,
- osłabienie siły mięśniowej,
- problemy z wykonywaniem precyzyjnych ruchów,
- trudności z utrzymaniem przedmiotów w ręce, pisaniem, wykonywaniem niektórych prac,
- nasilanie się objawów, kiedy dłoń jest uniesiona do góry.
Oczywiście symptomy te pojawiają się narastająco, dlatego tak ważne jest jak najwcześniejsze reagowanie na zmiany zachodzące w obrębie nerwu pośrodkowego. Wczesna interwencja może zapobiec bardziej dotkliwym zmianom.
Czym jest i co powoduje cieśń nadgarstka?
Szacuje się, że nawet 10% osób w ciągu życia będzie borykała się z tego typu problemami. Dotychczas dotykała głównie kobiety po 50. roku życia, dziś ulega to zmianie. Co sprzyja powstawaniu tej dolegliwości?
powtarzające się ruchy palców i nadgarstka (m.in. pisanie na komputerze, gra na instrumencie, niektóre sporty, praca przy linii produkcyjnej) – co jest główną przyczyną występowania cieśni wśród osób młodszych,
złamania, urazy i obrzęki w obrębie nadgarstka,
choroby reumatyczne – RZS, dna moczanowa, twardzina układowa,
gangliony, kostniaki i tłuszczaki zlokalizowane w nadgarstku.
Do powstania zespołu cieśni nadgarstka dochodzi, gdy na skutek opisanych powyżej czynników dochodzi do nacisku na nerw pośrodkowy, który w warunkach fizjologicznych umiejscowiony jest w swoim kanale. Kiedy zostaje poddawany uciskowi, zaczyna powodować opisane powyżej dolegliwości.
Leczenie
Im wcześniej zdiagnozowany zespół cieśni nadgarstka, tym większe szanse na szybkie i bezproblemowe leczenie. Lekarz ortopeda wykonujący badanie w kierunku tego schorzenia sprawdzi stan mięśni dłoni, wypyta o przebieg i czas trwania dolegliwości i opuka okolice kanału nerwowego, otaczającego nerw pośrodkowy. Niekiedy może zdecydować o zleceniu dodatkowych badań jak np. USG, rezonans magnetyczny, elektromiografia czy test przewodzenia nerwowego.
Stopień zaawansowania zmian w obrębie nerwu pośrodkowego ma kluczowy wpływ na podjęte leczenie. W przypadku mniej zaawansowanych zmian wystarczające okazuje się glikokortykosteroidy doustnie i w zastrzykach. Bardziej zaawansowane zmiany będą wymagały niestety leczenia operacyjnego. Samo w sobie nie rozwiązuje ono ostatecznie problemu – niezbędna jest bowiem skrupulatnie prowadzona fizjoterapia, wzmacniająca odpowiednie mięśnie i zapobiegająca niepożądanym zrostom pooperacyjnym. Bardzo często niezbędna okazuje się również zmiana pracy, szczególnie jeśli to właśnie na jej skutek doszło do wystąpienia zmian.
Jak zapobiegać wystąpieniu zespołu cieśni nadgarstka?
Choć w zdecydowanej większości przypadków cieśń nadgarstka wymaga współwystąpienia kilku elementów (np. predyspozycje genetyczne – wąski kanał nerwowy, powtarzalna praca lub urazy w okolicach nadgarstka), których nie zawsze można wykluczyć, to możliwe jest podjęcie pewnych działań zapobiegających rozwinięciu się tej choroby. Warto np. zwracać uwagę na pozycję, w jakiej ułożone są nasze dłonie podczas pisania na komputerze – podniesione lub obniżone zbytnio mogą uciskać kanał nerwu pośrodkowego, w rezultacie sprzyjając wystąpieniu zmian. By temu zapobiegać, można stosować podkładki wyposażone w poduszki pod nadgarstki i używać dopasowanych myszy i klawiatur. Podczas pracy warto regularnie robić przerwy, przeznaczone na ćwiczenia nadgarstków i dłoni – zwłaszcza służące rozciąganiu nerwu i prostowaniu jego kanału.
Zapraszamy serdecznie do kontaktu z naszą kliniką.
