Jak rozpoznać pierwsze oznaki problemów z erekcją? Najważniejsze informacje w pigułce

Problemy z utrzymaniem erekcji mogą dotknąć mężczyzn w każdym wieku – zarówno w młodym wieku, jak i po 50. czy 60. roku życia. Zaburzenia erekcji (łac. Erectio difficilis, ang. Erectile Dysfunction), oficjalnie sklasyfikowane w ICD-11 pod kodem HA01.1 oraz w ICD-10 jako N52, to jedno z najczęstszych zaburzeń w sferze seksualnej mężczyzn. Według danych Narodowego Funduszu Zdrowia z 2023 roku, problemy z erekcją mogą dotyczyć nawet 1,5 miliona Polaków.

Wczesna identyfikacja niepokojących objawów, takich jak niepełny wzwód czy osłabienie popędu seksualnego, pozwala nie tylko szybciej rozpocząć leczenie zaburzeń erekcji, ale też poprawić jakość życia seksualnego i uniknąć poważniejszych konsekwencji zdrowotnych. Poniżej znajdziesz kompleksowy przewodnik, który pomoże Ci zrozumieć pierwsze symptomy, ich przyczyny i dostępne metody leczenia.

Czym są zaburzenia erekcji?

Zaburzenia erekcji to trwała lub nawracająca niemożność osiągnięcia lub utrzymania wzwodu wystarczającego do odbycia satysfakcjonującego stosunku seksualnego. Warunkiem postawienia diagnozy jest utrzymywanie się problemów przez co najmniej 3 miesiące. Jednak już pierwsze oznaki problemów z erekcją, takie jak niepełny wzwód, słabe utrzymanie erekcji czy zanik porannych wzwodów, mogą pojawić się dużo wcześniej.

Pamiętaj – poprawa erekcji to efekt współpracy układu nerwowego, hormonalnego i krwionośnego. Gdy którykolwiek z tych elementów zaczyna szwankować, mogą wystąpić problemy z erekcją.

To ważne! Erekcja to most między emocjami a ciałem. Jeśli zaczyna się chwiać – czas na konsultację ze specjalistą!

Pierwsze oznaki problemów z erekcją – objawy

Wczesne rozpoznanie problemów ze wzwodem jest kluczowe, by unikać pogłębiania się trudności w sferze seksualnej. Pierwsze oznaki często bywają bagatelizowane, jednak ich ignorowanie może prowadzić do utrwalenia zaburzeń.

Badania Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego wskazują, że aż 68% mężczyzn zgłasza się po pomoc dopiero po około dwóch latach od wystąpienia pierwszych objawów. Niestety, taka zwłoka często oznacza trudniejsze leczenie.

Ważne! Zanik porannych erekcji to często pierwszy sygnał organicznych problemów z napływem krwi do ciał jamistych.

Przyczyny problemów z erekcją u młodych mężczyzn i nie tylko – jakie warto znać?

Pierwsze oznaki problemów z erekcją mogą mieć zarówno podłoże fizyczne, jak i psychogenne. Często są efektem współistnienia kilku czynników.

Przyczyny fizyczne (organiczne)

• Choroby układu krążenia: miażdżyca, nadciśnienie tętnicze, choroba niedokrwienna serca – utrudniają prawidłowy przepływ krwi do ciał jamistych.
• Zaburzenia metaboliczne: cukrzyca, hipercholesterolemia, otyłość – wpływają na elastyczność naczyń krwionośnych i napływ krwi.
• Choroby neurologiczne: stwardnienie rozsiane, choroba Parkinsona, uszkodzenia rdzenia kręgowego – zaburzają przewodnictwo nerwowe odpowiedzialne za erekcję.
• Zaburzenia hormonalne: niski poziom testosteronu, hiperprolaktynemia, nieprawidłowa praca tarczycy – kluczowe dla utrzymania wzwodu.
• Skutki uboczne leków: niektóre leki przeciwnadciśnieniowe, leki przeciwdepresyjne czy hormonalne mogą powodować słaby wzwód.

Przyczyny psychogenne

• Przewlekły stres: zarówno zawodowy, jak i osobisty – prowadzi do przewlekłego zmęczenia i problemów z napływem krwi.
• Zaburzenia lękowe i depresja: wpływają na popęd seksualny i jakość erekcji.
• Problemy w relacji: konflikty, brak komunikacji, obniżona pewność siebie w sferze seksualnej.
• Lęk zadaniowy: obawa przed niepowodzeniem w łóżku może nasilać problemy z utrzymaniem erekcji.
• Traumatyczne przeżycia seksualne: mają długofalowy wpływ na jakość życia seksualnego.

Czynniki ryzyka zaburzeń erekcji

Diagnostyka problemów z erekcją – o co warto zadbać?

Podstawą diagnostyki jest szczegółowy wywiad, podczas którego lekarz zbiera informacje na temat:

• czas trwania i charakter problemów z erekcją;
• częstość porannych i nocnych wzwodów;
• choroby współistniejące (np. cukrzyca, nadciśnienie tętnicze);
• stosowane leki;
• styl życia (np. siedzący tryb życia, palenie papierosów, brak aktywności fizycznej);
• stan relacji partnerskiej i czynniki psychologiczne.

Badania laboratoryjne, które warto wziąć pod uwagę w przypadku problemów z erekcją

Podstawowe badania krwi mogą pomóc w identyfikacji przyczyn organicznych. Te najistotniejsze to przede wszystkim:

• Profil lipidowy – by ocenić ryzyko miażdżycy.
• Glukoza na czczo, HbA1c – w kierunku cukrzycy.
• Testosteron całkowity i wolny – w celu oceny zaburzeń hormonalnych.
• Prolaktyna – jej nadmiar może hamować popęd seksualny.
• TSH, fT3, fT4 – by wykluczyć problemy z tarczycą.
• PSA – zwłaszcza u mężczyzn po 45. roku życia.

Wskazówka! Badanie SHBG (Sex Hormone Binding Globulin) może być pomocne w diagnostyce przyczyn hormonalnych zaburzeń erekcji, szczególnie u mężczyzn z prawidłowym poziomem testosteronu całkowitego, ale z objawami jego niedoboru.

Leczenie zaburzeń erekcji, czyli jak leczyć problemy z utrzymaniem erekcji?

Leczenie zaburzeń erekcji zawsze zależy od przyczyny problemu. Dobrze dobrana terapia może znacząco poprawić jakość życia seksualnego i przywrócić sprawność seksualną.

Dla wielu mężczyzn z pierwszymi oznakami problemów z erekcją, zmiana stylu życia może przynieść znaczącą poprawę:

• regularna aktywność fizyczna (minimum 150 minut tygodniowo);
• zdrowa, zbilansowana dieta (dieta śródziemnomorska);
• redukcja masy ciała (w przypadku nadwagi lub otyłości);
• ograniczenie lub zaprzestanie palenia tytoniu;
• ograniczenie spożycia alkoholu;
• techniki redukcji stresu (medytacja, joga, techniki oddechowe);
• odpowiednia ilość snu (7-8 godzin).

Terapia hormonalna a niepełny wzwód

W przypadku stwierdzenia niedoboru testosteronu (hipogonadyzmu) może być wskazana terapia zastępcza testosteronem (TRT – Testosterone Replacement Therapy). Leczenie to powinno być prowadzone pod ścisłą kontrolą lekarza, z regularnym monitorowaniem poziomu PSA i morfologii krwi.

Leczenie farmakologiczne zaburzeń erekcji

Leczenie farmakologiczne zaburzeń erekcji najczęściej opiera się na stosowaniu inhibitorów fosfodiesterazy typu 5 (PDE-5), takich jak sildenafil, tadalafil czy wardenafil. Leki te poprawiają napływ krwi do ciał jamistych, co ułatwia osiągnięcie i utrzymanie wzwodu wystarczającego do odbycia satysfakcjonującego stosunku płciowego.

Terapia powinna być zawsze dobrana indywidualnie, po wcześniejszej konsultacji z lekarzem i ocenie możliwych przeciwwskazań, np. chorób serca lub stosowanych leków przeciwdepresyjnych. W przypadku niepowodzenia leczenia doustnego, dostępne są także inne metody farmakologiczne, takie jak iniekcje do ciał jamistych lub środki wprowadzane bezpośrednio do cewki moczowej. Aby zrealizować taki zabieg musisz się udać do kliniki medycyny estetycznej.

Psychoterapia – czy może pomóc leczyć niepełny wzwód?

Dla mężczyzn z zaburzeniami erekcji o podłożu psychogennym lub mieszanym, psychoterapia może być skutecznym rozwiązaniem. W tym przypadku sprawdzają się takie sesje jak:

• Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) – skuteczna przy lękach i zaburzeniach lękowych.
• Terapia par – pomocna przy problemach w relacji.
• Terapia seksualna – w celu poprawy komunikacji i odbudowy pewności siebie.
• 

Problemy ze wzwodem – czy można sobie z tym poradzić?

Problemy z utrzymaniem erekcji mogą dotyczyć większej grupy mężczyzn, niż się wydaje. Niezależnie od tego, czy problem dotyczy młodych mężczyzn, czy osób po 50. roku życia – wcześnie podjęte leczenie zaburzeń erekcji daje bardzo dobre efekty.

Jeśli zauważysz u siebie takie objawy jak niepełny wzwód, brak porannych erekcji, spadek popędu seksualnego lub trudności z utrzymaniem wzwodu przez cały stosunek – nie czekaj. Skonsultuj się ze specjalistą, zadbaj o diagnostykę i wybierz terapię dopasowaną do Twoich potrzeb.